Rondinella – odmiana winorośli doskonała do blendów

Rondinella –​ charakterystyka

Rondinella to czerwona odmiana winorośli. Historia jej pochodzenia odsyła nas do samych Włoch. Istotnym terenem upraw winorośli rondinella jest region administracyjny Włoch – Wenecja Euganejska. Głównym przeznaczeniem hodowli winorośli rondinella jest późniejsza produkcja wina, jednak rzadko winiarze decydują się na wino tylko z tej odmiany winorośli, lecz częściej rondinella stanowi jedynie cześć składową innych win. Rondinella najlepiej nadaje się właśnie do mieszania z innymi szczepami. Kolor skórki gron z tej winorośli jest ciemny – granatowoczarny. Winorośl ta charakteryzuje się stosunkowo późnym dojrzewaniem.

Krzyżówka odmiany rondinella​ 

Czerwony szczep rondinella to naturalna krzyżówka odmiany corviny veronese z inną odmianą, której nazwa jest niezidentyfikowana. Genetyczne podobieństwo szczepu rondinella występuje z takimi odmianami jak: oseleta, molinara, garganega, dindarella i pelara.

Charakterystyka winorośli  

Rondinella to winorośl o dość charakterystycznym wyglądzie zewnętrznym. Pędy rośliny są w lekkim stopniu „owłosione" i mają nalot czerwonego pigmentu. Liście są duże, pięcioklapowe, ostro ząbkowane. Młode listki są z kolei zielone, ale z lekko brązowym nalotem antocyjanów. Same owoce są stosunkowo duże oraz gęste. Jedna kiść winogron potrafi osiągnąć nawet 20 cm długości. Winogrona układają się w klasyczny sposób – na kształt piramidy. Fioletowoczarne grona są średniej wielkości. Rondinella to szczep winorośli, który dojrzewa stosunkowo późno. Możne je zbierać dopiero 35 dni po odmianach takich jak np. chasselas (wczesna, referencyjna odmiana). Rondinella to krzew szczególnie odporny na choroby grzybowe, dlatego jest dość popularna ze względu na łatwość produkcji win. Duży potencjał można zauważyć w winach z podsuszanych winogron pochodzących z tej odmiany.

Wino z szczepu rondinella​ 

​Szczep rondinella zyskał ogromną sławę ze względu na jego właściwości uzupełniające smak innych odmian. Z tej winorośli rzadko produkuje się wina odmianowe, bazujące tylko na smaku i armacie gron rondinella – najczęściej miesza się je z innymi odmianami. Szczególnie dobre wino powstaje na skutek mieszania rondinelli z corviną veronese. 

Szczep rondinella to również składnik win z apelacji DOC i DOCG: Bardolino DOC i Bardolino Superiore DOCG oraz Valpolicella DOC (5–30%).

Rozpowszechnienie winorośli ​ 

​Odmiana rondinella jest uprawiana najczęściej we włoskich winnicach. W 2000 roku obszar upraw w tym kraju wynosił 2874 ha. Większość w tych upraw jest zlokalizowana w prowincji Werona. Poza rodzimymi włoskimi winnicami odmiany rondinella należy szukać również w Ameryce Południowej, a konkretnie w Argentynie. Uprawy w tej części globu nie są zbyt duże, jednak bez problemu można odnaleźć tam sadzonki rondinelli przygotowywanej pod produkcję win. Najstarszy stan Australii, Nowa Południowa Walia, również posiada winnice z odmianą rondinella, jednak winiarze oferują w niej głównie wina w stylu Amarone. Tamtejszy klimat wymaga jednak nieco innego podejścia do upraw tej winorośli, a mianowicie ograniczenia zbiorów rondinelli (do 80%) dla osiągnięcia pożądanej jakości.

Rondinella a Amarone​ 

Jaki związek ma słynne włoskie Amarone ze szczepem rondinella? Otóż rondinella stanowi jeden ze składników słynnego włoskiego trunku. Szczep ten ze względu na swój specyficzny i neutralny smak i aromat jest idealnym składnikiem do mieszania win, stąd też pomysł na dodanie go do Amarone. Amarone produkuje się z lokalnych włoskich szczepów, mieszając je dla uzyskania niepowtarzalnego smaku wina. Bazą dla Amarone jest corvina, która stanowi od 45 do 95% trunku, a na drugim miejscu składnikiem uzupełniającym jest właśnie rondinella. W zależności od efektu, jaki chce się osiągnąć, stosunek tych dwóch odmian winorośli się różni, jednak rondinella stanowi od 5 do 30% składu. Amarone uzupełnia się również takimi odmianami jak molinara, oseletta, negrara, dindarella, sangiovese czy teroldego. Taka mieszanka musi zostać poddana specyficznemu procesowi produkcji. 

Tego rodzaju forma wytwarzania wina zwana jest „procesem appassiment". To werońskie trio: corvina – rondinella – molnara staje się prawdziwym Amarone dopiero po poddaniu go procesowi appassiment. Polega on na koncentrowaniu ilości cukru w gronach winogron poprzez ich podsuszanie. Taka koncentracja cukru pozwala na uzyskanie wyższej zawartości alkoholu. Proces winobrania wymaga zatem układania winogron w odpowiednich skrzynkach całymi kiściami. Grona poddawane są później procesowi powolnego suszenia na rodzynki. Taki proces wymaga czasu, a przepisy apelacji wymagają, aby suszenie trwało do 1 grudnia. Doświadczeni winiarze nie są z tego powodu zniecierpliwieni, gdyż wiedzą, że w ten sposób mogą osiągnąć niepowtarzalny smak i aromat wina, stąd też wielu z nich przedłuża czas suszenia nawet do Wielkanocy. 

Z czym łączyć Amarone? ​ 

​Wielu zastanawia się, z czym łączyć wina Amarone. Są one wyjątkowe w swoim smaku i aromacie ze względu na proces starzenia i produkcji, zatem ich smak wymaga odpowiedniego anturażu. Amarone jest świetnym winem do picia solo. Jego specyficzny smak i bukiet aromatów nadaje się idealnie do tego, by stanowić „całość" samą w sobie. Oczywiście wino Amarone w pojedynkę smakuje doskonale, jednak stanowi tak samo dobry akompaniament dla intensywnych i wyrazistych potraw. Zaleca się podawanie Amarone do dziczyzny i steków. Dojrzewający ser taki jak gorgonzola również będzie stanowić doskonałe połączenie z Amarone. Wino to jest wyraziste i doskonałe jako dodatek do kolacji, jednak podbija również podniebienia ludzi na całym świecie jako część dania risotto all'amarone, czyli ryż duszony w winie Amarone.

Smak win Amarone ​ 

Wino z werońskiego trio: corvina – rondinella – molnara osiąga nawet do 18% zawartości alkoholu. Smak zazwyczaj jest półwytrawny. W Amarone z łatwością można wyczuć powidła śliwkowe czy konfitury wiśniowe. Przetworzone owoce to dominujący aromat. W Amarone można również wyczuć nuty balsamiczne, kawowe, a nawet korzenne. Wino nie należy do win lekkich i łagodnych, jego smak jest raczej intensywny, a alkohol jest wyczuwalny. Jego intensywność często skłania do nazywania Amarone „potężnym winem". 

Neutralność odmiany rondinella 

​Rondinella to szczep raczej neutralny i nieposiadający wyraźnych i dominujących aromatów, ale to właśnie czyni go wyjątkowym ze względu na możliwości łączenia go z innymi szczepami. Jego delikatność i łagodność należy traktować jako atut, bo bez niej nie istniałyby wina takie jak np. Amarone, w których rondinella odgrywa znaczącą rolę. Do win bazujących na mieszaniu w czasie procesu produkcji wnosi ziołowe aromaty podbijające smak innych odmian. Dzięki rondinelli w mieszankach szczepów bez problemu można odnaleźć aromaty czerwonych porzeczek, rodzynek, a nawet skoszonej trawy.