Pinot noir – burgundzki klasyk

Pinot noir jako mszalne wino? 

Jak powszechnie wiadomo, matką szczepu niezaprzeczalnie pozostaje Burgundia – region słynący z tej czerwonej odmiany winorośli. Wiele zawdzięcza ona kościołowi katolickiemu, a pracowitość mnichów i coraz to lepsze techniki jej uprawy pozwoliły stworzyć doskonałe w kolorze wino, urzekające swym smakiem samego papieża, do którego posyłano beczki z kościelnym burgundzkim winem. 

Charakterystyka pinot noir​ 

Szczep ten należy do wielkiej rodziny pinotów. Będąc bardzo podatnym na mutacje genetyczne, posiada wiele siostrzanych odmian, takich jak np. pinot gris czy pinot blanc. Niektórzy twierdzą, że szczep ten jest skrzyżowaniem pinot meunier i traminer, nie ma jednak na to dowodów. Przez to, że winorośl ta ma bardzo długą historię, szczep ten posiada aż 50 udokumentowanych i opisanych klonów.

Pinot trudny w uprawie​ 

Szczep ten nie bez powodu posiada opinię trudnego w uprawie, wymagającego klimatycznie i kapryśnego w winifikacji. Dużo zależy już od sadzonek; fakt, że szczep jest bardzo podatny na mutacje oraz genetycznie niestabilny, powoduje, iż same sadzonki mogą być całkowicie różne od rodzicielskich, dając owoce o innej wielkości, innym smaku, a nawet kształcie. Grona posiadają dodatkowo cienką skórkę, co stwarza warunki do pojawienia się szarej pleśni na owocach, a także podatności liści na mączniaka. Liście ma mniejsze niż cabernet sauvignon. Owoce są małe, zwarte, przypominają szyszki. Krzewy, na których znajdują się owoce, przeważnie są mało rozłożyste, wąskie.

W jakich warunkach szczep pinot noir ma najlepiej?​ 

Gleby wapienne, klimat chłodny, umiarkowane temperatury to nie jedyne wymagania, jakie szczep ten posiada. Przez to, że należy do wczesnych odmian, jest bardzo wrażliwy na wiosenne przymrozki, z kolei niezebrany w odpowiedniej chwili, narażony na zbyt mocne promienie słoneczne, ze względu na swoją cienką skórkę może dać owoce pozbawione aromatu bądź smaku. To jeszcze nie koniec trudności z tym szczepem. Proces winifikacji to kolejna kłoda rzucona pod nogi winiarzy. W szczepie tym jest aż 18 aminokwasów, co wpływa na bardzo trudną i wymagającą stałej kontroli fermentację. Wino to musi posiadać odpowiedni kolor, wyważony smak, a przez to, że posiada małą ilość garbników, najlepiej spożyć je do 8 lat od winobrania – dzięki temu pijąc go, będziemy mogli zachwycać się jego aksamitnością, ale też łagodnością i bogactwem aromatów.

Regiony upraw​ 

Wina z Burgundii, a dokładnie z Côte d'Or, uważane są za najlepsze z tej odmiany. Stanowią wzór dla winiarzy, wzorzec, do którego dążą, produkując to czerwone wino. Jednak to nie jedyny region, gdzie winorośl ta jest uprawiana. Szampania to miejsce powstawania słynnych na całym świecie szampanów, a powierzchnia uprawy winorośli wynosi tam około 13 000 hektarów. Alzacja, Jura i Sabaudia to także miejsca, gdzie pinot noir jest uprawiany. W Alzacji to także jedyny czerwony szczep, jaki się uprawia, a winnice z tą winoroślą stanowią tam ok. 10% wszystkich. W Jurze jest wykorzystywany do produkcji delikatnych win czerwonych o dużej lekkości. W Dolinie Loary powstają wina owocowe. Francja to jednak nie jedyny kraj, gdzie szczep ten można spotkać. Szwajcaria, Włochy, Mołdawia, Nowa Zelandia, Stany Zjednoczone, Chile, RPA, Niemczech, Hiszpania czy Portugalia to kraje o mniejszym, ale nie mniej ważnym udziale w światowej produkcji wina z tego szczepu.

Szczep ten ma wiele imion​ 

W Niemczech i Austrii znany jest pod nazwą spätburgunder, we Włoszech mówi się na niego pinot nero, także we Włoszech i Austrii niektórzy winiarze stosują nazwę blauburgunder na określenie tego szczepu. Jest jeszcze parę innych nazewnictw, z którymi możemy się spotkać, mówiąc o tej odmianie, m.in.: bouchet, petit cabernet, petit vidure, pinot tinto, rounci, salvagnin noir czy kisburgundi kék.

Różnice w winach z pinot noir​ 

Wina te w zależności od regionu różnią się od siebie i nie chodzi tu tylko o smak czy aromat, choć o to też, ale także o zabarwienie wina. Na półkuli zachodniej dąży się do uzyskania win o ciemnym kolorze, stosuje się także techniki przyspieszające proces winifikacji, aby szybciej uzyskać wina nadające się do konsumpcji. Niestety wina młode mogą, choć nie muszą, cechować się większą kwasowością, a przez to ostrością. Burgundzkie wino to całkowicie inna historia, zaczynając od zbioru, przez sposób produkcji, na jego dojrzewaniu skończywszy; daje ono niezwykły, owocowy, pełen złożonych zapachów aromat.

Smak i aromat​ 

Młode wina cechuje większa kwasowość, wyczuwalne są w nim czerwone owoce. Maliny, truskawki, wiśnie, ale też czerwona porzeczka to pełny bukiet aromatów zaklęty w butelce. Starzejąc się, wino to zmienia swe oblicze na nieco cięższe, korzenne. Wyczuwalne w nim są kokos, wanilia, dąb, trufle, a nawet cygara i dym. Jest to zależne od beczek, w jakich trunki dojrzewają, nabierając szlachetności i wykwintności. Wina różowe również produkowane z pinot noir powstają natomiast z samego soku winogronowego, skórka jest usuwana przed procesem winifikacji.

Z czym najlepiej smakuje?​ 

Dziczyzna, jagnięcina, a także tłuste ryby: łososie, tuńczyki, makrele to idealne połączenie z nieco kwasowym i lekkim winem. Sery, te o delikatniejszym zapachu i smaku, takie jak brie czy reblochon, będą również dobrym towarzyszem tego czerwonego wina. Risotto z parującym winem będzie pełne smaku i aromatu, a trunek ten wraz z kurczakiem w sosie maślanym pozostanie nam na dłużej w pamięci.

Przykładowe wina z pinot noir 

1. PINOT NOIR GRAN RESERVA, V – SELECTION to wino z Chile, wytrawne, posiadające 13,5% alkoholu, łagodne, rozgrzewające, z delikatną nutą kwasowości. Wyczuwalne są w nim śliwki, aronie i czereśnie. Za niecałe 40 zł wzbogaci smak pieczonego indyka, wieprzowiny czy serów.

2. PINOT NOIR ROSE to wino różowe, musujące, wytrawne, o lekkiej strukturze. Produkuje się je w Niemczech, Polsce. Kosztuje prawie 50 zł. To świeże w smaku, owocowe wino pełne wiśni, cytrusów z nutą żurawiny będzie idealnym dopełnieniem dań z grilla, znakomicie sprawdzi się także jako aperitif do krewetek w tempurze.