Tannat

Najzdrowsze wina 

Tannat jest czerwoną odmianą winorośli, dającą wina o intensywnie czerwonym zabarwieniu. Pochodzi z Francji, gdzie głównie jest znana w apelacji Madiran, występuje tam samotnie lub w połączeniu z cabernet franc. Urugwaj uznaje tą odmianę jako szczep narodowy, co potwierdza wielkość produkcji w tamtych rejonach. Badania, które przeprowadził Rogera Cordera dowiodły, że wina produkowane ze szczepu tannat można określać mianem "najzdrowszych". Decydując się na tradycyjny sposób wytwarzania z tej winorośli, otrzymujemy szczególnie wysoką ilość aktywnych biologicznie antocyjanów, które zapobiegają chorobom układu krążenia. 

Nazwa tannat 

Pochodzenie nazwy możemy zawdzięczać dużej zawartości taniny. Tannat jest jednym z niewielu win, które zawierają wielokrotnie więcej garbników niż pozostałe odmiany czerwonych winorośli m.in. transresweratrolu, który ma zmniejszać zachorowalność na raka, co stało się tzw. francuskim paradoksem. Pod nazwą "tannat" występuje szczególnie w regionie swojego pochodzenia, czyli Madiran we Francji. Urugwaj, który uznaję tą odmianę jako szczep narodowy używa innej nazwy tj. harriague, tak nazwany występuje również w Argentynie. Tannat znany jest również jako: ordeleza (Kraj Basków), bordelais, moustrou, madiran (od nazwy apelacji), tannat noir.

Historia szczepu tannat 

Tannat ma swoją ojczyznę na południu Francji, dokładniej w regionie Madiran, gdzie pojawił się podobno już w czasach rzymskich podbojów. Jego nazwa została tam po raz pierwszy wspomniana w opisach upraw w 1784 roku. Sama odmiana podobno pochodzi z prowincji Béarn na skraju Pirenejów. Początkowo wina, które powstawały z tego szczepu były bardzo szorstkie i grubo ciosane, przez co w tamtych czasach nakazano poddać wino długiemu dojrzewaniu zanim trafi ono na rynek. 

W dzisiejszych czasach nadal uważa się tą odmianę za chropowatą i rustykalną w stylu. Dopiero w latach. 80 ubiegłego wieku nadano jej nowego smaku. Alain Brumont obalił teorię, że wina pochodzące spod Pirenejów muszą być suche oraz z kościstą budową. Jego trunki były bardzo okrzesane i ładnie sprofilowane. Tannat często miesza się z cabernet sauvignon albo lokalnym fer servadou, jednak nie brakuje też wersji solo, bardzo wyrazistej i pochodzącej szczególnie z apelacji Irouléguy i Tursan, a także Béarn, Cotes de Saint-Mont czy – w skromnych ilościach – Cahors.

Urugwaj stał się dla tego szczepu prawdziwym rajem, pojawił się tam już w 1870 roku, gdy został przywieziony przez baskijskich emigrantów. Klimat tego miejsca bardzo mu sprzyjał, więc uprawy szybko się rozpowszechniły. Pierwsze wina nie należały do wybitnych, jednak po latach doświadczeń stawały się lepsze a tannat coraz lepiej się aklimatyzował, dostosowywał i nabierał "urugwajskich" cech. Obecnie szczep ten nadal zachowuje swój lekko nieokrzesany charakter, ale równocześnie jest łagodniejszy, bardziej zwięzły. Wszystko to sprawiło, że tannat stał się odmianą narodową Urugwaju, jest tam nazywany harriague.

Charakterystyka tannata

Tannat nie sprawia zbyt wielu kłopotów w uprawie, lubi się z glebami żwirowymi i piaszczystymi, z reguły woli suche oraz wietrzne miejsca. Posiada duże cylindryczne grona, które mają intensywny kolor. Kiść jest dość zwarta, mocno przyrośnięta do łozy, przez co może sprawiać problemy przy zbiorach i selekcji gron. Dojrzewa dosyć późno, w wyniku czego nie nadaje się do wykorzystania wszystkich swoich plennych możliwości. Szczep ten zmaga się z nadprodukcją, która niestety mu szkodzi, jednak dla niektórych urugwajskich producentów wydajność wynosząca 100-150 hektolitrów z hektara, nie jest niczym zadziwiającym. Każdy kto chce przytemperować witalność ten odmiany dobrze na tym wychodzi. Wina pochodzące z winiarni Pisano, Bouza, Irurtia, Del Pedregal czy Stagnari to przykłady wspaniale oszlifowanego tannata. Urugwaj posiada klimat podzwrotnikowy, więc teoretycznie jest zbyt wilgotny do uprawy tej odmiany, ale gruba skórka jagód pozwalają jej przetrwać i wydać dobre plony. Szczep jest średnio odporny na pleśń, dlatego wymaga wiele uwagi podczas dojrzewania i zbiorów. Tannat daje wina mocne, ekstraktywne oraz intensywnie zabarwione, które mają duża zawartość taniny oraz kwasów. Wymagają jednak dłuższego leżakowania, ale równocześnie dobrze sobie z nim radzą.

Jak smakuje tannat? 

Szczep ten daje wina z charakterem i mocnym kolorem, jego obfita zawartość tanin wyróżnia go na tle innych odmian. Trzeba jednak uważać, aby nie winifikować i macerować go zbyt długo, ponieważ intensywne uczucie wysuszenia, ściągania kubków smakowych i szczypania w podniebieniu może nie być dla wszystkich przyjemne. Tannat posiada aromaty malin, czarnych jagód, wiśni, morwy z akcentem lukrecji oraz tytoniu. Idealnie sprawdza się w gastronomii komponując się z: cassoulet, dzikimi grzybami z bakłażanem, marynowanymi szaszłykami jagnięcymi, żeberkami, grillowaną wieprzowiną, grillowaną wołowiną, chorizo, jeleniem, serem Brie, Brie de Meaux oraz Brie de Meaux of Melun.

Gdzie występuje tannat? 

Odmiana ta pochodzi z prowincji Béarn na skraju Pirenejów, dlatego największe uprawy znajdują się na południowym zachodzie terytorium Francji, już w 2010 roku zarejestrowano tam 2863 ha winnic. Jednoszczepowe wina z tannat to kolebka apelacji AOC Madiran, są one bardzo wyraziste. Szczep ten jest stosowany również jako domieszka, która ma wzbogacać dominację szczepu malbec w regionie Cahors tannat. Pozostałe regiony, w których uprawia się tą odmianę to m.in. Tursan, Côtes de Saint-Mont, Irouléguy, Côtes du Brulhois i Béarn. Tannat jest powszechny w Urugwaju, gdzie mieści się ok. 2000 ha upraw, jest tam znany pod nazwą harriague od baskijskiego imigranta, który był pionierem winiarstwa, Don Pascuala Harriague. Głowne regiony upraw tego szczepu to departamenty Canelones, Montevideo, San José i Maldonado. Inne miejsca, w których można spotkać tą odmianę to: Chile, Argentyna, Australia, Izrael, Polska, Włochy.