Gruzja - cud natury

Kolebka winiarstwa światowego 

Gruzja, aby uprościć poszukiwanie odpowiednich smaków wina, podzieła swój kraj na sześć głównych rejonów winiarskich. Aby wiedzieć dokładnie jakiego smaku można się spodziewać po danej winorośli w rejonach wyznaczono mikroregiony. Dla osiągnięcia pełnej precyzji smakowej spośród tych mikroregionów wyodrębniono 18 apelacji. I takie działanie sprawiło, że producentów gruzińskich spokojnie można nazwać mistrzami winiarskiej wnikliwości. Gruzja jest bezsprzecznie ojczyzną wina wytwarza się tu od około siedmiu tysięcy lat. W najstarszych winnicach wino wytwarza się metodą kachetyjską, gdzie zamiast beczek używa się glinianych kwewri. Mawia się, że aby napić się dobrego gruzińskiego wina trzeba pojechać do Gruzji wejść do odpowiedniej restauracji i zamówić tetri czyli białe. Ciekawostką jest, że wino tutaj liczone jest na litry, nie na butelki, co jest dobrą praktyką, bo skoro nie widziało ono butelki, nie dodano do niego zbędnych związków siarki, czyli jest zdrowe i czyste. "Jeśli wypijesz wieczorem cały dzban i na drugi dzień głowa nie boli, to piłeś dobre wino. Jeśli boli, to nie tykaj tego nigdy więcej" - tak mawiają Gruzini i chyba ciężko się z tym nie zgodzić. Cała produkcja wina zaczęła się od tego, że mieszkańcy południowego Kaukazu zauważyli, że pozostawiony na zimę sok z winogron zmienia się w wino. Gruzja może się poszczycić tym, że udało się tutejszym winiarzom nie ulec modom i nie sadzić na potęgę szczepów międzynarodowych. Dlatego uznać można Gruzję za jeden z niewielu zakątków winiarskich, które stoją autochtonicznymi odmianami winorośli. Bogactwo Gruzji pochodzi z malutkich mikroregionów - terenów górskich, dolin, wąwozów i pagórków. Tereny te są tak wyjątkowe ze względu na warunki klimatyczne. W połączeniu z tradycją i perfekcją w produkcji wina Gruzińskie wina uważane są za jedne z najdoskonalszych.  

Ciężkie początki ​ 

Co najmniej kilka razy gruzińskie winiarstwo było bliskie katastrofy, Jednak udało się im zachować przywiązanie do wina i co najważniejsze nie zatraciło umiejętności jego wyrabiania mimo kilku stuleci panowania osmańskiego, a następnie w trudnych czasach aneksji rosyjskiej. Czego nie udało się zrobić carskiej Rosji, udało się sowietom w latach 30 XX wieku. Stworzony w 1929 roku kombinat Samtrest w ciągu kolejnych dekad stał się właścicielem praktycznie wszystkich winnic gruzińskich. Co doprowadziło do upadku winiarstwa w Gruzji, z kilkudziesięciu szczepów zostało zaledwie 16. W 1985 roku, za czasów Gorbaczowa winnice gruzińskie zmieniano na pola arbuzowe. Ze 120 tysięcy hektarów pozostało do dziś zaledwie 48. Dopiero niepodległość Gruzji pozwoliła winnicom rozwinąć skrzydła, a 15 lat później po osiągnięciu niepodległości (2006 rok) Gruzja eksportowała już 40 milionów litrów wina – osiem razy więcej niż w pierwszych latach swojej niepodległości.

Najważniejsze szczepy​ 

Na całym terenie możemy spotkać nawet setki różnych odmian winogron jednak do komercyjnej sprzedaży dopuszczonych jest 38 szczepów. Saperavi, czyli najbardziej rozpowszechniona odmiana dająca wina czerwone. Saperavi po gruzińsku oznacza barwnik co idealnie odzwierciedla jego intensywne, ciemne zabarwienie. Idealnym przykładem wina z tego szczepu jest Kindzmaruali czyli ciemnoczerwone, półsłodkie wino z nutami wiśni i jeżyn. Rocznik 2008 zdobył Brązowy Medal na International Wnine and Spirit Competition (IWSC). W Decanter World Wine Awards (DWWA) wino Kindzmarauli zdobyło wyróżnienie.

Rkatsiteli, biała odmiana, która prezentuje nam dobre, pikantne, świeże wino z nutami brzoskwiniowymi. Jednak taki efekt jest trudny do osiągniecia, gdyż szczep wymaga dużej staranności i poświęcenia podczas produkcji. Przykładem wina z tego szczepu będzie Sachino White z lekko zaznaczoną słodyczą, aromatami owocowymi, i akcentami orzechowymi. 

 Regiony gruzińskie

Kachetia - Kachetia jest dla Gruzji niczym Piemont dla Italii, Bordeaux dla Francji czy Barossa dla Australii. Nie dlatego, że powstaje tam dwie trzecie wszystkich gruzińskich win. I nie dlatego, że znajdziemy tam 14 z 18 gruzińskich apelacji. To najzwyczajniej w świecie region rodzący wina o największej głębi i najczystszych aromatach. W samej Kachetii wyróżnia się 25 różnych mikroregionów. Winnymi gwiazdami tego regionu uznaje się białe, wytrawne Cinandali oraz czerwone Saperavi z apelacji Mukuzani.

Kartlia - historyczna kraina we wschodniej Gruzji, współcześnie podzielona między cztery regiony administracyjne: Dolna Kartlia, Mccheta-Mtianetia, Tbilisi i Wewnętrzna Kartlia. Znana ze swojego europejskiego charakteru. Winorośle uprawia się tam w okolicach rzeki Mtkvari. Do najpopularniejszych białych szczepów zalicza się tu Chinuri, Gori Mtsvane, Budeshuri, natomiast do czerwonych: Tavkveri, Shavkapito i oczywiście słynne Saperavi.

Imeretia - gruziński region winiarski leżący na zachód od Gór Lichskich, będący sercem starożytnej Kolchidy, która przez wieki była najważniejszym zagłębiem produkcji wina na Zakaukaziu. Jest to region słynący z win białych oraz musujących. Pomimo swojej wielkości (jest drugą pod względem wielkości krainą upraw winiarskich, ok. 9 tys. ha), to znajdziemy tu tylko jedną aperacji, a mianowicie Swiri. Do najpopularniejszych win należą tutaj: Sviri Krakhuna, Obchuri Tsolikouri i Kvalituri Tsitska.

Meschetia - jest regionem górzystym znajdujący się w południowej części kraju. Gruzińska Syberia, bo tak mawia się o tym regionie, swój przydomek zawdzięcza ostrym i mroźnym zimom. Okolica jest tym wyjątkowa, że wędrując po niej wulkaniczne, głebokie wąwozy oraz pasma górskie.

Racza-Leczchumi - region północno-zachodniej Gruzji, ze stolicą w Ambrolauri. Samą powierzchnią nie "powala" (zaledwie 1,7 tys ha). Natomiast okolica jest bardzo malownicza, położona w górskich dolinach gdzie widoki zapierają dech w piersiach. Ze względu na położenie winnic, które znajdują się na stromych zboczach winogrono uprawia się ręcznie. Znajdziemy tutaj dwie apelacje: Khvanchkara położoną w dolinie rzeki Rioni oraz zaraz obok – Tvishi. W obydwóch produkuje się wina słodkie. Khvanchkara słynie z półsłodkiego wina czerwonego ze szczepów aleksandruli i mużuretuli, a Tvishi z białego, również półsłodkiego produkowanego ze szczepu colikauri.

Wybrzeże Czarnomorskie – nazwa skrywa cztery prowincje, a mianowicie: Megrelia, Guria, Adżaria i Abchazja. Najwięcej winorośli uprawia się w Megrelii (800 ha) i Gurii (300 ha). Dominuje w nich odmiana colikauri. To półsłodkie wina odmianowe, które mają na wybrzeżu (i nie tylko) o wiele więcej fanów. Kolejna część Wybrzeża -Adżaria kojarzona jest ze szczepami colikauri i czchaweri. To one najczęściej są uprawiane na tutejszych 50 hektarach winnic. Abchazja uchodziła kiedyś za znaczący region winiarski. Najdłuższe winorośle osiągały tutaj od 400 do 800 metrów (wg NAW). Dziś już takie uprawy w tym rejonie są tylko wspomnieniem.