Syrah

Jeden z najbardziej popularnych szczepów 

Syrah jest jednym z najpopularniejszych czerownych szczepów zaraz obok Cabernet Sauvignon, Merlot i Pionot Noir. Wina z tego szczepu są charakterystyczne przez swój intensywny kolor, sporą ilość garbników, wysoką kwasowatość oraz swój aromat. Nosi on dwie nazwy: Syrah, która wywodzi się z południowej części Francji, a dokładniej Doliny Rodanu oraz Shiraz używanej w Republice Południowej Afryki, Australii i Stanach Zjednoczonych. Syrah jest szczepem zaliczanym do niewielkiej grupy "odmian szlachetnych", cépages nobles (fr.). 

Skąd nazwa odmiany 

Pochodzenie samej nazwy nie jest do końca jasne. Istnieje jednak legenda o mieście, które nazywało się Shiraz. To podobno z jego okolic miał pierwotnie pochodzić szczep, który następnie trafił do Francji, dokładniej do Doliny Rodanu, gdzie jego nazwa przekształciła się w Syrah. Każda z nazw określa styl wina, ponieważ szczepy pochodzą z dwóch różnych miejsc, więc różnią się również uprawą co sprawia, że posiadają odmienny smak. Shiraz – gęsty, taniczny, bogaty, pełny, jest to styl z Nowego Świata oraz Syrah – lżejszy, mniej "słodki", łagodniejszy, to styl europejski.

Historia powstania 

Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis 1998 roku pokazały, że Syrah jest krzyżówką dwóch starych francuskich odmian szczepów: dureza i mondeuse blanche, co wskazuje na to, że odmiana wywodzi się z Doliny Rodanu. Genetycy z IASMA w San Michele all'Adige we Włoszech, okryli, że Syrah jest powiązana z różnymi środkowoeuropejskimi odmianami innych szczepów, takich jak pinot noir oraz lagrein, marzemino i teroldego – odmianami, które są odmianami z regionu Trydent-Górna Adyga. Podobno można doszukiwać się również jej korzeni poza granicami Europy, w starożytnej Persji skąd sadzonki tego szczepu miały być przewiezione przez Gasparda de Sterimberg'a, podczas wypraw krzyżowych.

Charakter syraha 

Przy standardowej fermentacji można uzyskać z winogron ciemne wino o bardzo wysokiej ilości garbników, wymaga ono jednak długiego czasu leżakowania, aby zniwelować cierpkość. Szczep ten stał się obiektem eksperymentów winiarzy z całego świata, ponieważ jest on odporny na wiosenne przymrozki, ponieważ późno puszcza pąki. Pozostaje również niewzruszony na wiele chorób winorośli, szczególnie tych grzybiczych. Nie wymaga zbytnio żyznych gleb, ale za to woli cieplejsze klimaty – chłodna i deszczowa pora negatywnie wpływa na ilość gron. W trakcie dojrzewania ma duże wymagania pogodowe, mała ilość słońca może powodować duże gromadzenie się tkanin, co w konsekwencji daje trawisty i niedojrzały smak. Jednak nasłonecznienie też nie jest dobre, ponieważ przyczynia się do za zbyt szybkiego dojrzewania, co powoduje, że grona tracą swój owocowy aromat oraz kwaskowatość. Owoc, który jest zaraz przed osiągnięciem dojrzałości zawiera najwięcej cukrów, dlatego właśnie wtedy jest on najlepszy do dalszej obróbki winiarskiej. Niestety dojrzewa dość późno, ale za to odmiana jest dość plenna. Posiada małe choć liczne grona, ale ze względu na ich dużą ilość, w połączeniu z ogromem pędów i liści wymaga systematycznego podcinania oraz podwiązywania w celu otrzymania najlepszego produktu w winifikacji. 

Smak i aromat 

Wina charakteryzują się bogatym aromatem, ostrością i intensywnym czerwonym kolorem. Posiada ono wyraźne taniny oraz mocną kwasowość. Najlepsze wina powstałe z tego szczepu mogą spędzić w butelce nawet do 25 lat. Dominującym aromatem jest tutaj wiśnia, czerwona porzeczka, czarna jeżyna oraz fiołki. Jednak z czasem dojrzewania wiąże się proces wzbogacenia tego aromatu w gorzką czekoladę, biały i czarny pieprz, dym i skórę. Syrah z Europy można rozpoznać właśnie po tym charakterystycznym aromacie czarnego pieprzu oraz dymnymi zapachami, natomiast cechą rozpoznawalną uprawy z Australii jest zapach gorzkiej czekolady i niekiedy wyczuwalna nuta eukaliptusa. Syrah polecany jest do dań z gęsi oraz kaczki, za to delikatniejsze Shiraz sprawdza się w połączeniu z pastą Bolognese. Sugeruje się to wino również do wołowych steków, ale również do deski serów z francuskim camembertem lub holenderskim ementalerem. Należy uważać na zbytnio pikantne potrawy, przez które wino może wydać się nam zbytnio alkoholowe przez dezorientacje naszych zmysłów.

Gdzie występuje 

Najważniejszymi obszarami upraw jest definitywnie Francja oraz Australia, która jest uznawana za nową kolebkę tego szczepu ze względu na sprzyjający klimat do uprawy. Na europejski syrah jest przeznaczone 69 891 ha powierzchni upraw, jest to najważniejsza odmiana czerwonego wina we Francji, jest uprawiana przede wszystkim w Dolinie Rodanu. Cały obszar tamtych upraw rozciąga się po Gaillac na zachodzie, gdzie odmiana jest często mieszana z odmianami bordoskimi. W Australii powierzchnia uprawy wynosi 43 418 ha, odmiana została tam sprowadzona ok. 1830 roku. Przeważnie miesza się tam ją z cabernet sauvignon, jednak wina jednoodmianowe są również popularne. Innymi rejonami uprawy Syrah są także Stany Zjednoczone – ok. 7 306 ha, Meksyk – ok.1700 ha, Południowa Afryka – 9 856 ha, Chile – 3 370 ha oraz Argentyna – 11 670 ha. We Włoszech syrah możemy spotkać na Sycylii oraz na mniejszą skalę w Toskanii, w Szwajcarii przede wszystkim w kantonie Valais.